Ξεχασμένες ιστορίες - Ντίνα Σ. Μήτσου

Ξεχασμένες ιστορίες


Πως θα θελα χωριό μου για όλα να μιλήσω και στα παλιά τα χρόνια σου να σε ξαναγυρίσω.
Στο πανηγύρι, στις γιορτές, στα γλέντια του καιρού σου και όλη σου την ομορφιά να ξανατραγουδήσω.
Όμως δεν έχω δύναμη, μου λείπει το κουράγιο.
  Ο Δήμος Κορώνειας δημιουργήθηκε με τη συνένωση των κοινοτήτων Αγίου Γεωργίου (κάτοικοι 2.170), Αγίας Τριάδας (κάτοικοι 1472), Αγίας Άννας (κάτοικοι 510), Κορώνειας (κάτοικοι 899) και Αλαλκομενών -Αγίου Αθανασίου ( κάτοικοι 325). Ο πληθυσμός κάθε κοινότητας έχει ληφθεί από τα στοιχεία της απογραφής του 1991.
  Ο Δήμος Κορώνειας συστάθηκε για πρώτη φορά στις 13 Οκτωβρίου 1835, με το όνομα Κορώνεια και είχε την έδρα του στον Άγιο Γεώργιο. Συγκροτήθηκε τότε από τους οικισμούς Σωληνάρι (κάτοικοι 122), Κοτουμουλά ( κάτοικοι 272),  Στεβενίκο (κάτοικοι 510), Κιβέρι (κάτοικοι56), Ζερίκι (κάτοικοι 168), Άγιο Γεώργιο (κάτοικοι 256), Κούκουρα (κάτοικοι 102), Αγόριανη (κάτοικοι 41), Δεγλέ (κάτοικοι 90), Μαμούρα (κάτοικοι 56), Καραξίνι (κάτοικοι 31), Ράχη (72), Κούμαρη (κάτοικοι 19)
  Πέντε χρόνια αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου, ο Δήμος Κορώνειας καταργήθηκε. Μαζί με τον Δήμο Αλιάρτου, ο οποίος είχε καταργηθεί, αποτέλεσε τον Δήμο Πέτρας. Αλλά όπως όλοι οι Δήμοι της χώρας καταργήθηκε εβδομήντα χρόνια αργότερα το 1912.
  Από την κατάργηση προήλθε και η κοινότητα Κορώνειας, που αρχικά είχε ονομαστεί κοινότητα Κουτουμουλά και περιελάμβανε τον οικισμό Αγόριανης και το συνοικισμό Κιβερίου που είχε αποσπασθεί από την κοινότητα Στεβενίκο, (23-12-1915).
  Αργότερα, η κοινότητα Κουτουμουλά  μετονομάστηκε  σε Κορώνεια (31-1-1915). Ο οικισμός Αγόριανης πήρε το όνομα Αγία Παρασκευή (31-1-1915).
( Πηγή Γ. Κατσιμπάρδης) και πολύ τον ευχαριστώ.

                                                                  Θέση Κούμαρη
  Η αγροτική περιοχή Κούμαρη αρχίζει από τις σιδηροδρομικές γραμμές των Αλαλκομενών και τελειώνει στον Κηφισό ποταμό.
  Την εποχή που η μισή Ελλάδα , δηλαδή από την Λαμία και πάνω, ήταν τουρκοκρατούμενη. Στις Αλακομενές (Μαμούρα) ζούσε ένας μεγαλοκτηματίας που λεγόταν Κούμαρης. Δεν γνωρίζουμε τον τόπο καταγωγής του αλλά ξέρουμε με βεβαιότητα ότι είχε πολύ κόσμο στη δούλεψή του. Το σπίτι του βρισκόταν στις Αλαλκομενές, στην άκρη του χωριού. Πιθανολογείται εκεί που βρίσκεται το σπίτι του Δήμου . Κ. Ασημάκη. (υπαλλήλου του υπουργείου οικονομικών)
  Ο Κούμαρης είχε ένα μοναχογιό με κλονισμένη υγεία. Παρ΄ όλα αυτά τον αρραβώνιασε με μια κοπέλα από τον Άγιο Δημήτριο που είχε το επώνυμο Μαράντου (το όνομά της δεν μας είναι γνωστό). Ένα βράδυ του Ιουλίου, το 1840, και καθώς η οικογένεια Κούμαρη έτρωγε το βραδινό της φαγητό, στην αυλή του σπιτιού και όταν οι υπηρέτριες σέρβιραν το πεπόνι, το αρραβωνιασμένο παλικάρι δέχτηκε ένα βόλι στο στήθος και έπεσε νεκρό.
  Ο δολοφόνος χάθηκε στο σκοτάδι, δεν αποκαλύφθηκε και δεν συνελήφθη ποτέ. Η κοπέλα έφυγε με έναν μάστορα ( έτσι τον φώναζαν), που είχε έρθει από τα μέρη της «Τουρκιάς», τη  Λαμία. Αφού έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση, οι υποψίες έπεσαν επάνω στο ζευγάρι. 
  Ο Κούμαρης έδινε τη μισή του περιουσία για να βρεθεί ο δολοφόνος του παιδιού του, ο οποίος δεν βρέθηκε ποτέ επισήμως με αποδείξεις. Έτσι  εγκατέλειψε την περιοχή και από τότε δεν ακούσθηκε τίποτα για αυτόν.  Αυτή είναι η ιστορία από τα Κουμαρέικα όπως λέγονται σήμερα, τα οποία το 1835, ήταν ένας μικρός οικισμός με 19 κατοίκους.
                                              ( Πηγή Παναγιώτης Κουτσοβασίλης)

                                                                                                                                Ντίνα Σ. Μήτσου  

Σχόλια