Tο θαύμα της Ανάστασης

    Tο θαύμα της Ανάστασης (της Ντίνας Μήτσου)

   Ο «θάνατος» και η Ανάσταση του Θεανθρώπου γεμίζουν τις εκκλησιές μας. Πού αλλού να ακουμπήσει ο άνθρωπος όταν όλα γύρω του τον προβληματίζουν για το σήμερα, το αύριο, τα κοντινά και τα μακρινά;

  Η μεγάλη εβδομάδα έφτασε μαζί και η Άνοιξη. Θυμάμαι αυτές τις μέρες τη φύση κάτω από τον ουρανό του χωριού μου λουσμένη στο φως και μυρωδιές από τα αρώματα τις ακακίας. Μια μωβ βροχή από τα λουλούδια της πασχαλιάς τα ράντιζε όλα. Και ήτανε τότε που η γη έμοιαζε με τοπίο αναστημένο και ακούμπαγε «μετά φόβου» στο ιερό βιβλίο της Αγία Γραφής.

  «Μεγάλη Δευτέρα Ο Χριστός στη μαχαίρα», λέγαμε όταν ήμασταν παιδιά και οι ετοιμασίες για την Ανάσταση ξεκινούσαν. Έπρεπε να αστράψουν όλα. Οι αυλές και οι τοίχοι από το ευλογημένο υλικό που το λένε ασβέστη και έκανε τα ταπεινά σπιτάκια μας να λάμπουν στον ήλιο.

  «Μεγάλη Τρίτη ο Χριστός εκρίθη» και κατεκρίθη, διότι υπηρετούσε την αλήθεια και ως φαίνεται γκρεμίζει είδωλα η αλήθεια γι΄αυτό έρχεται σε σύγκρουση με εκείνους που τα χτίζουν και τα διατηρούν ως καλά και συμφέροντα.

  «Μεγάλη Τετάρτη ο Χριστός εχάθη» . Γιατί έχάθη; Ρωτούσαμε τους μεγάλους. Πήγε να προσευχηθεί, να πάρει δύναμη και εγώ προσθέτω διότι η συνέχεια θα ήταν πολύ δύσκολη και χρειαζόταν βοήθεια από τον Θεό Πατέρα Του. Είχε έρθει και η δική του σειρά και ας ήτανε Θεάνθρωπος και ο πιο ο τέλειος και αναμάρτητος που πέρασε από αυτόν τον πλανήτη και ενσάρκωσε την απόλυτη αγάπη. Είπε το κορυφαίο: « Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν». Όποιος θέλει είπε. Χωρίς να το επιβάλει , χωρίς να προσπαθεί να πείσει με εκφοβισμούς τύπου. καζάνια κόλασης κ.λ π. «Εγώ ειμί το φως» και δεν υπάρχει πιο άπλετο, πιο όμορφο, πιο ζεστό από το φως της αγάπης χωρίς διακρίσεις.

  «Μεγάλη Πέμπτη ο Χριστός ευρέθη». Τον υπέδειξε στους διώκτες του ο μαθητής του ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Πρόδωσε τον δάσκαλό του για τριάκοντα αργύρια. Είναι και σήμερα και θα είναι πάντα τα τριάκοντα της προδοσίας. Αυτά μας κάνουν και εκτρέφουμε μέσα μας Ιούδες, Άννες, Καϊάφες και Πόντιους Πιλάτους. Και για όσο θα στήνονται σταυροί μαρτυρίου όπου και όποτε το απαιτούν οι ανομίες δε θα πάρουμε το μήνυμα της αγάπης ποτέ.

  «Μεγάλη Παρασκευή ο Χριστός στο καρφί». Αυτή η μέρα είναι συνήθως μουντή με βουρκωμένο ουρανό, με πληγωμένο τον αέρα που μεταφέρει τον πένθιμο χτύπο της καμπάνας της μικρής μας εκκλησίας. Συναισθήματα ανάμεικτα που η ψυχή μας θέλει να τα αναλύσει. Μα οι αισθήσεις που εκπέμπει το μυαλό δεν βοηθάνε και είναι μια μέρα γεμάτη θλίψη, πλημμυρισμένη από ένα τεράστιο γιατί. Γιατί ΤΟΝ ΑΝΕΞΙΚΑΚΟ; Γιατί το γλυκύ έαρ της Παναγίας μας; Μακάρι η Ανάσταση να μας λυτρώσει από τα πάθη μας και να γιορτάζουμε αυτό το μεγάλο γεγονός επί της ουσίας. Την Κυριακή της Ανάστασης να την γιορτάσει ο κόσμος χαρούμενα. Να λάμψει από το ανέσπερο φως και να φωτίσει τα σκοτάδια του κόσμου.

Λαμπρογιορτή εαρινή

Μαζεύτηκαν όλοι οι θεοί

κερνάνε τον Χριστό κρασί

τον έρωτα μεταλαβή.

Καλή Ανάσταση!