Η ελατοβόλος αύρα του Ελικώνα

Πριν λίγο καιρό είχα την τιμή και τη χαρά να πάρω στα χέρια μου την πρώτη ποιητική συλλογή του Δημήτρη Αποστόλου. Αν και δεν έχω τις γνώσεις να σχολιάσω τα ποιήματά του διαβάζοντάς τα με ξάφνιασε η γόνιμη φαντασία και η πλατιά καρδιά.
  Τα έργο του έχει πηγή τη ζωή. Γι΄αυτό και αντλεί νοσταλγικά από μέσα του ό,τι αγάπησε  και είναι αποτυπωμένο στο κείμενό καθετί που συγκίνησε τον δημιουργό, καθετί που παρότρυνε τη γραφίδα του να συρθεί πάνω στο χαρτί.  Αποτυπώνει τους καημούς, τις αγωνίες και φτιάχνει στίχους για τη μάνα, για τη σύντροφο της ζωής το, για τις φροντίδες και τις ανησυχίες τους. Είναι ένας ποιητής που παθιάζεται και ριγεί από κάθε αεροφύσημα και από κάθε κεραυνό.
  Έτσι μας δίνει σε αυτή τη συλλογή ποιήματα για τα χρόνια που φεύγουν, τους πολέμους, την προσφυγιά, το θρήνο της μάνας για τον χαμένο αδερφό του ποιητή. Αναδιπλώνεται στις συμφορές, όπως το κάψιμο του χωριού του και γιγαντώνεται για την υπερηφάνεια της Ελλάδας. Ζωντανεύει αλλοτινές αγάπες, τόπους, χρόνους, αγαπημένες φωνές και αλησμόνητους ήχους του Ελικώνα που λατρεύει.
  Έτσι , λοιπόν, ήρθε η ώρα τώρα να ζωντανέψει με νοσταλγικές ζωγραφιές και ποιήματα δύσκολες εποχές του χθες, μπορεί και του σήμερα, με μοναδική διαχρονικότητα. Ερωτευμένος με τον Ελικώνα γράφει γι αυτόν. Τον βιώνει εσωτερικά, τον αγαπάει και είναι κάτι που δεθα προδώσει ποτέ.
  Γι΄αυτό ο Δημήτρης Αποστόλου γυρίζει πίσω με τα ποιήματά του στα χρόνια της αθωότητας κολυμπώντας σε πελάγη παιδικής χαράς. Νιώθει την ανάγκη να γυρίσει πίσω στο πιο νόστιμο ψωμί από τη μάνα και στο γευστικότερο κολατσιό, αδιαφορώντας για τα αγαθά του σύγχρονου καταναλωτισμού.
  Η αγάπη για τη φύση γίνεται ύμνος. Ένα κυκλάμινο, μια παπαρούνα, ένα στάχυ, ένα σταφύλι, τα αγριολούλουδα του βουνού, τα άγρια πετεινά του ουρανού, όπως το αηδόνι πάνω στη μηλιά τρελαίνουν τον δημιουργό με μοναδική ευαισθησία.
  Κλείνοντας, θέλω να πω πως ο ποιητής μας χάρισε το έργο απλόχερα, κάτι σαν γλυκό του κουταλιού στις σελίδες του βιβλίου του μα και στην ψυχή του αναγνώστη.  
  Πολλές ευχαριστίες στον κύριο Αποστόλου, δημιουργική συνέχεια και ευχές για να μοιάσουν τα εγγόνια του στον υπέροχο και σεμνό παππού τους.

                                                                                                                                                                              Ντίνα Σ. Μήτσου 

Σχόλια