Οδοιπορικό στον Ελικώνα

Οδοιπορικό στον Ελικώνα 

Της συνεργάτιδας Ντίνας Σ. Μήτσου 

Φωτογραφία Πούλος Γεώργιος

Πάσχα 2015

Το χωριό Ελικώνας ( Ζερίκι ) βρίσκεται κουρνιασμένο στην αγκαλιά του πανέμορφου βουνού Ελικώνα. Κάποτε έσφυζε από ζωή. Ύστερα όμως από πολλές περιπέτειες όπως το κάψιμο του χωριού το 1943 από τους Γερμανούς και τον ξεριζωμό από τον εμφύλιο, ανάγκασε τους κατοίκους να αφήσουν το ερειπωμένο  

χωριό και να κατέβουν στην πόλη της Λειβαδιάς. 

Ο τόπος έτσι νεκρώθηκε. Ούτε καμπάνα, ούτε τουφέκια για χαρμόσυνα γεγονότα, ούτε θρησκευτικές παρακλήσεις και σαρανταλείτουργα. Το χωριό άδειασε, στέρεψε, ρήμαξε.  

Όμως όλα αυτά σήμερα είναι μνήμες, εικόνες και σκιές από ένα πολύ μακρινό παρελθόν. Οι προκομμένοι κάτοικοι κατάφεραν να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους και με πολλή αγάπη και μεράκι ξανάχτισαν το χωριό τους που είναι ένας όμορφος παραδοσιακός οικισμός. 

Ο επισκέπτης που θα ανέβει πρέπει να το δει από πολλές πλευρές. Χρειάζεται να φτάσει στις ψηλότερες βουνοκορφές και να αφήσει το βλέμμα του να πλανηθεί στην άπλα του ορίζοντα. Να δρασκελίσει λάκους και χαλάσματα, να σκαρφαλώσει σε απόκρημνες πλαγιές και να γευτεί τις κρυφές χαρές της παρθένας φύσης με την πλούσια και αμόλυντη χλωρίδα της. Να κορφολογήσει τους θησαυρούς της μάνας γης και να γοητευτεί από τις μαγευτικές αλλαγές της Άνοιξης και του Φθινοπώρου. Να ακούσει το κάλεσμα του κούκου και να θαυμάσει το πέταγμα της μέλισσας. Να σεργιανίσει τον οικισμό που βρίσκεται εναρμονισμένος με το φυσικό περιβάλλον, να περπατήσει στα πλακόστρωτα δρομάκια του και ύστερα συντροφιά με τις μνήμες των ανθρώπων να αφουγκραστεί τον παλμό μιας άλλης εποχής. Να βρεθεί στην ομορφιά της ανοιξιάτικης φύσης, κάτω από τα σκιερά έλατα και να ξεφύγει από την πεζή καθημερινότητα. Να γεμίσει η ψυχή του χρώμα και εικόνες, να νοιώσει την απλότητα της απεραντοσύνης, την ηρεμία και τελικά την ιδιομορφία της φύσης ανάμεσα σε γη και ουρανό. 

Επίσης να περπατήσει τα ορεινά μονοπάτια του πανέμορφου βουνού και να βρεθεί εκεί που ο άνθρωπος και η φύση αναμετρήθηκαν σκληρά για να πετύχουν μια ισορροπία ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να περπατούν σε μονοπάτια που περνούν ορειβάτες , κυνηγοί και κτηνοτρόφοι. Να νοιώσει το μεγαλείο και τη δύναμη που κρύβει τούτος ο τόπος, μακριά από τις «γνωστές παραμορφώσεις» των αναπτυγμένων τουριστικών περιοχών. Και αν έχει την τύχη και νυχτώσει στον Ελικώνα, με την πανσέληνο σαν κορώνα πάνω από το χωριό, θα ακούσει με τα αυτιά της φαντασίας του από την άλλη μεριά του βουνού, τον Απόλλωνα να παίζει με την άρπα του και τις μούσες να τραγουδούν τραγούδια θεϊκά. 

Αφού κάνει όλες αυτές τις διαδρομές, θα μάθει πως το χωριό αυτό έχει και πολιτιστικές δραστηριότητες. Το καλοκαίρι πραγματοποιείται το φεστιβάλ δημοτικού τραγουδιού το οποίο θέλει να δείξει πως η μουσική μας παράδοση πρέπει να συνεχιστεί έτσι χωρίς διακοπή για να μην κοπεί η αλυσίδα που σφιχτοδένει το χθες με το σήμερα, το σήμερα με το αύριο. Τα τραγούδια του τόπου μας, τα μοιρολόγια και οι χοροί μας είναι μερικά από τα μνημεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.  

Επίσης μπορεί να επισκεφθεί το κόσμημα του χωριού που είναι το μουσείο «Αγροτικής Κληρονομιάς» το οποίο θα εμπλουτιστεί σύντομα ώστε την Άνοιξη να είναι έτοιμο με περισσότερα εκθέματα αγροτικού και ποιμενικού βίου, με φορεσιές, πολύτιμα αντικείμενα και διάφορους άλλους θησαυρούς της λαϊκής μας παράδοσης. 

Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχηθώ στο Δ.Σ και το σύλλογο Ελικωνίων να συνεχίσουν να εργάζονται με μεράκι και αγάπη για την παράδοση και τον πολιτισμό του χωριού τους και να μην ξεχάσουν ποτέ τη γλώσσα τους, γιατί όπως έχω γράψει και έχω πει λαός χωρίς παρελθόν δεν έχει μέλλον.